با صندوق صدقات نمی توان به معلولان ماهی دریافت یاد داد، درد و زبان هم وطنانم را بهتر می دانم - مجله هاستفا

مرتضی عبدی متولد سال 1363 و اصالتا افغانستانی است. از یک سالگی معلولیت جسمی داشته و بر این باور است که تلاش، پشتکار و اراده ای پایدار در زندگی هر فرد می تواند جهت او را برای رسیدن به اهداف و آرزوهایش هموار کند.

در یک خانواده 8 نفره بزرگ شده و برادر بزرگترش در سال 1379 به شهادت رسید. عمده فعالیت های مرتضی از سال 1382 آغاز شد و فعالیت های ورزشی خود را از آسایشگاه معلولین شهید فیاض بخش آغاز کرد.

در سال 1386، شیرکوه یزد را با ارتفاع 4 هزار و 75 متر فتح کرد و یکی از اولین افتخارات ورزشی اوست. و سه بار به قله دماوند صعود کرده است. در رشته ورزشی باستانی زورخانه در حرکت های نمایشی مقام سوم و در سال 1389 مقام اول را کسب کرد و کاپ اخلاق را نیز دریافت کرد. در سال 1388 با شرکت در مسابقات دو و میدانی با ویلچر، مقام سوم را کرده است.

در سال 1391 در 59 دقیقه و 30 ثانیه پله های برج میلاد را با ویلچیر رکورد زده است و به عنوان اولین معلول و رکورددار خارجی معرفی شد.. وی در سال 1394 به عنوان کارآفرین برتر معلول در استان معرفی شد.

عبدی در سال 1395 آسایشگاه معلولین مهاجر باور سبز را تاسیس کرد که در آنجا خدمات آموزشی، ورزشی، مددکاری، فیزیوتراپی و اشتغال به کلیه افراد دارای معلولیت بصورت کاملا رایگان، به بیش از 800 معلول حاشیه ارائه می کنند و تنها مجموعه در منطقه گلشهر است که بدون حمایت از هیچ ارگان خاصی و با کمک ها و پشتیبانی های مردمی فعال است.

وی در گفت وگو با خبرنگاران، با اشاره به اینکه اکثر معلولانی که مهاجرند، خصوصاً معلولان افغانستانی، از هیچ ارگانی و سازمان خیریه ای حمایت نمی شوند، اظهار کرد: با توجه به این امر، این موسسه را تاسیس کردم تا تمام خدمات و فعالیت های توانبخشی را به این معلولان به صورت افتخاری ارائه دهیم.

بنیان گذار موسسه معلولین باور سبز مشهد ادامه داد: در این موسسه، از بی سرپرستان و سالمندانی که از هیچ ارگانی حمایت نمی شوند، حمایت می کنیم و یکی از عمده فعالیت های ما مددکاری و بروزرسانی وسایل توانبخشی معلولین است.

عبدی با اشاره به اینکه اکثر معلولین مشکل وسائل توانبخشی مانند عصا، ویلچر، سمعک، هزینه های دارو، درمان و پوشاک را دارند، خاطرنشان کرد: در کنار تهیه این وسائل، سعی کرده ایم فضای شادی برای این معلولین بوجود آوریم، اما می دانیم به این اهداف هنوز نرسیده ایم و از هیچ سازمان و خیریه ای حمایت نمی شویم. خیلی انتظار داشتیم که سازمان های دیگر هم به گود بیایند. بیش از هزار سازمان و خیریه وجود دارد و در این بین، آستان قدس و دیگر سازمان ها هم هستند و تقاضا داریم این همه مسائل در حاشیه شهر وجود نداشته باشد.

بنیان گذار موسسه معلولین باور سبز مشهد گفت: امروزه همه سازمان ها و موسسات، برای معلولان سنگ به سینه می زنند و معتقدند برای معلولان کار می کنیم و سازمان های خارجی زیادی هستند که به وجود آمده اند و می گویند ما برای معلولان مهاجر افغانستانی فعالیت می کنیم، اما آن تغییراتی که باید به وجود آید، نیامده و تا امروز انتظارات ما بیش از این هاست و باید فضای بهتر و مناسب تری به وجود بیاید.

عبدی با بیان اینکه دست ما در این جا خالی ست و تمام حمایت ها و کمک های ما خیریه و مردمی است، گفت: کمک ها و حمایت هایی که می شود، بیشتر تعریف شده است و تنها باید در همان حوزه مورد نظر خرج شود.

این کارآفرین برتر معلول استان شرح داد: خیلی دوست داشتیم، برای آموزش و فعالیت های فرهنگی معلولان بیشتر هزینه کنیم. امروز مشکل ما فرهنگی است و بیشتر معلولان زیر خط فرهنگی هستند تا مالی. بر همین اساس بسیار دوست داریم برای اشتغال، بیشتر کار کنیم و باید برای این کار بودجه ای سازمانی تعریف شود. با صندوق صدقات نمی توان به معلولان ماهی دریافت را یاد داد. تمام تلاش ما این بوده که این موسسه در حاشیه شهر تنها یک چراغی را روشن کند.

وی ادامه داد: شاید با حداقل امکانات و کمک های مردمی کارهای بسکمک کرده ایم، اما در زمینه مسائل معلولان در زندگی، کار، اشتغال و فرهنگ کاری انجام نشده. تمام موسساتی که در حیطه جامعه معلولان کار می کنند، آن چیزی که باید خروجی می داشتند، نبوده. شاید اگر ده ها موسسه دیگر هم به وجود می آمد باز هم برای معلولان جای کار بود و کم است. هر موسسه ای که به وجود می آید تاثیرگذاری خودش را دارد. اگر کاری هم انجام ندهد و نمادی برای فعالیت باشد، باز هم تاثیرگذار است.

عبدی در رابطه با انگیزه اش در تاسیس چنین موسسه ای مطرح کرد: نیاز بود برای کسی که خودش در چنین شرایطی است و معلولیت دارد و سال های سال بود که روی بچه های دارای معلولیت مهاجر هیچ کاری انجام نشده بود، اقدامی را انجام دهم. من درد و زبان هم وطنان خودم را بهتر می دانم.

وی ادامه داد: امکانات وجود دارد، اما متاسفانه در حاشیه شهر و فضایی که ما زندگی می کنیم نیست. در فضایی که آمار سنگینی از معلولان مهاجر افغانستانی وجود دارند و متاسفانه خیلی از این بچه ها دیگر آموزش پذیر و تربیت پذیر نیستند. سازمان بهزیستی آن ها را قبول نکرده، دست این فرزندان از زمین و زمان کوتاه است و هیچ سازمانی برای حمایت از آن ها وجود ندارد و سازمان های خارجی هم اقدامی نمی کنند. امیدوارم این رسانه صدای معلولین مهاجر افغانستانی باشد.

بنیان گذار موسسه معلولین باورسبز مشهد با اشاره به اینکه اکثر معلولینی که ضایعه نخاعی هستند، مسائل بهداشتی، زخم بستر و دیگر موارد برایشان پیش می آید، گفت: باید وسایل توانبخشی این معلولین بروز باشد و هر فرد شرایطش متفاوت است. گروه های معلولین متفاوت هستند و در برخی موارد، این معلولین دیگر پدر یا مادری برایشان باقی نمانده و خانه خویشاوندانشان هستند و نیاز به پرستار و فضای امنی دارند.

وی تاکید کرد: در دنیای مهاجرت خانه ای به نام خانه نگهداری از سالمندان نداریم تا آسایشگاه و فضای نگهداری از این سالمندان و معلولین باشد. ایجاد فضای آموزشی برای معلولین هزینه چندبرابری با افراد عادی دارد و متاسفانه فضای درستی برای کاردرمانی نداریم.

عبدی با بیان اینکه در موسسه فضایی نداریم تا برای فرزندان اوتیسم، سندروم داون و معلولین خاص، امکان آموزش را فراهم کنیم،گفت: از مسئولان خواهش می کنم تا تغییر نگاهی به این موضوع داشته باشند و در این سال 98 قول هایی بدهند و عمل کنند به حرف هایی که می زنند تا اتفاقات خوبی در این زمنیه بیفتد. ما نمی گوییم بودجه دهند، اما بیایند و برای این افراد کار کنند.

بنیان گذار موسسه معلولان باور سبز مشهد در خصوص مناسب سازی مکان های عمومی گفت: هیچ کدام از بانک ها و درمانگاه های ما برای معلولان، مناسب سازی نشده و معلولان از این حق برخوردارند تا کارهای روزمره شان را انجام دهند، نه تنها معلولان، بلکه سالمندان هم نمی توانند از حق خودشان برخوردار باشند و مناسب سازی ها انجام نگرفته است.

وی ادامه داد: حاشیه شهر و محله گلشهر و پیاده روها برای سالمندان و معلولان، مناسب سازی نیستند. برای ما که در این محله زندگی می کنیم حداقل اتوبوسی را بگذارند تا بتوانیم رفت وآمدمان را انجام دهیم. مسئولان معتقدند حضور معلولان در اجتماع کمرنگ است، زیرساخت باید فراهم شود تا بتوانیم حضور داشته باشیم. فضای خیابان و ادارات باید مناسب سازی شود تا معلولان بتوانند در اجتماع حضور داشته باشند.

عبدی مطرح کرد: یک سازمان نمی تواند مشکل ما را حل نماید، تمام سازمان ها باید در این امر همکاری داشته باشند و کمک کنند تا فضای خوبی برای معلولان به وجود آید. آمار معلولان روزبه روز افزایش پیدا می کند، ما نمی خواهیم برای مسئولان اتفاقی پیش آید تا ما را درک کند، اما این امر را باید درک کنند و امکان حضورمان را در اجتماع فراهم کنند.

بنیان گذار موسسه معلولین باور سبز مشهد تاکید کرد: معلول مهاجر افغانستانی یا ایرانی فرق نمی کند، باید تمام معلولان در نظر گرفته شوند. همه معلولیان درد و مشکل دارند. نباید با توجه به این امکانات و بودجه هایی که تعریف می شود، معلولان مسئله ای داشته باشند.

وی ابراز کرد: مسئولان حداقل دست ما را باز بگذارند، در حال حاضر در این موسسه فضای فیزیوتراپی داریم اما مجوز فعالیت را نداریم. ما برای نیازمندان در حاشیه شهر چه ایرانی و چه افغانستانی به صورت افتخاری کار می کنیم، با این وجود نباید دست اندازهایی سر راه ما وجود داشته باشد. مردم ما را حمایت می کنند و فقط می خواهیم سازمان ها فضاهایی که داریم را تایید کنند و نگاه ها و نظراتشان نسبت به ما عوض شود.

نماشو: شبکه تبلیغاتی نماشو | آگهی رایگان، رپورتاژ خبری، ثبت آگهی رایگان، آگهی رایگان اینترنتی، رپورتاژ رایگان